Dowiedz się, co to jest kometa, skąd zwykle pochodzą, jaka jest ich struktura i jakie misje zostały podjęte w celu zbadania komet.
Co to jest kometa?
Komety to duże obiekty zbudowane z pyłu i lodu, które krążą wokół Słońca. Te starożytne obiekty, najbardziej znane ze swoich długich ogonów, są pozostałością po formowaniu się Układu Słonecznego 4,6 miliarda lat temu.
Uważa się, że komety zawierają materiał z czasów, gdy formowało się Słońce i planety. Wyglądają jak gigantyczne, zamrożone kapsuły czasu w naszym Układzie Słonecznym.
Skąd pochodzą komety?
Komety pochodzą głównie z Układu Słonecznego. Niektóre z nich występują w rozległym obszarze poza orbitą Neptuna, zwanym Pasem Kuipera. Nazywamy je kometami krótkookresowymi. Ich orbita wokół Słońca trwa mniej niż 200 lat.
Inne komety żyją w Obłoku Oorta, kulistej zewnętrznej krawędzi Układu Słonecznego, która znajduje się około 50 razy dalej od Słońca niż Pas Kuipera. Są one nazywane kometami długookresowymi, ponieważ ich orbita wokół Słońca trwa znacznie dłużej. Kometa o najdłuższej znanej orbicie potrzebuje ponad 250 000 lat, aby wykonać tylko jeden obrót wokół Słońca!
Kometa Czuriumow-Gierasimienko: historia, charakterystyka
Co sprawia, że komety zbliżają się do Ziemi i możemy je zobaczyć?
Grawitacja planety lub gwiazdy może przyciągać komety z ich domów w Pasie Kuipera lub Obłoku Oorta. To pchnięcie może przekierować kometę w stronę Słońca. Ścieżki tych przekierowanych komet wyglądają jak długie, wydłużone owale.
Gdy kometa zbliża się coraz bardziej do Słońca, okrąża je, a następnie powraca w kierunku, z którego przybyła. Niektóre komety nurkują prosto w Słońce i nigdy już z niego nie wychodzą. Gdy kometa znajduje się w wewnętrznej części Układu Słonecznego, zbliża się lub oddala, możemy zobaczyć ją na naszym niebie.
Z jakich części składa się kometa?
Sercem każdej komety jest stałe, zamarznięte jądro. Ta kula pyłu i lodu ma zwykle nie więcej niż 16 kilometrów (10 mil) średnicy – mniej więcej tyle, co małe miasto. Gdy komety znajdują się w Pasie Kuipera lub Obłoku Oorta, naukowcy uważają, że to wszystko, czym są – tylko zamrożone jądra.
Ale gdy kometa zbliża się do Słońca, zaczyna się nagrzewać. Ostatecznie lód zaczyna zamieniać się w gaz. Może to również spowodować, że strumienie gazu wylecą z komety, niosąc ze sobą pył. Gaz i pył tworzą wokół jądra ogromną, rozmytą chmurę zwaną komą.
Co to jest Obłok Oorta: znane fakty
Dlaczego komety mają ogony?
Gdy pył i gazy odlatują od jądra, światło słoneczne i cząsteczki ze Słońca wypychają je w jasny ogon, który rozciąga się miliony kilometrów za kometą.
Gdy astronomowie przyjrzą się bliżej, odkryją, że komety mają tak naprawdę dwa oddzielne ogony. Jeden z nich wygląda na biały i składa się z pyłu. Ten pyłowy ogon podąża za kometą szeroką, łagodnie zakrzywioną ścieżką. Drugi ogon jest niebieskawy i składa się z naładowanych elektrycznie cząsteczek gazu lub jonów. Ogon jonowy jest zawsze skierowany bezpośrednio od Słońca.
Skąd czerpiemy wiedzę o kometach?
Dowiedzieliśmy się, czym jest kometa, ale skąd ta wiedza? Ludzie interesują się kometami od tysięcy lat. Jednak z Ziemi nie można było dobrze przyjrzeć się jądru komety, ponieważ jest ono spowite gazem i pyłem komety. Jednak w ostatnich latach kilka statków kosmicznych było w stanie badać komety z bliska.
Misja NASA Stardust zebrała próbki z komety Wild 2 i przywiozła je z powrotem na Ziemię. Naukowcy odkryli, że cząsteczki te są bogate w węglowodory – substancje chemiczne, które uważamy za “budulec” życia.
Rosetta, misja Europejskiej Agencji Kosmicznej przenosząca kilka instrumentów NASA, badała kometę 67P Churyumov-Gerasimenko. Rosetta wylądowała lądownikiem na jądrze komety, a następnie krążyła wokół niej przez dwa lata. Rosetta odkryła również elementy budulcowe życia na tej komecie. Obrazy pokazały, że kometa 67P jest solidnym obiektem z dużą aktywnością kształtującą jej powierzchnię.
Dzięki tym i innym podobnym misjom wiemy teraz znacznie więcej o strukturze komet i rodzajach związków chemicznych występujących na nich i wokół nich. Dowiedzieliśmy się nawet nieco więcej o formowaniu się naszego Układu Słonecznego!
Źródło: https://spaceplace.nasa.gov
